วิหคเหิรลม เพ็ญศรี พุ่มชูศรี

...........แสนสุขสมนั่งชมวิหค อยากเป็นนกเหลือเกิน
นกหนอนกเจ้าผกเจ้าเผิน ทั้งวันนกเจ้าคงเพลินเหินลอยละลิ่วล่องลม
แม้เป็นนกได้ดังใจจินตนา ฉันคงเริงร่าลอยลม
ขอเพียงเชยชมทั่วท้องนภา ให้สุดขอบฟ้าสุขาวดี
...........วิมานฉิมพลีเมืองฟ้า ค่ำคืนจะทนฝืนบิน
เหินไปทั่วถิ่นที่มันมีดารา เพราะอยากจะรู้เป็นนักเป็นหนา
ดาราพริบตาอยู่ใย ยั่วเย้ากระเซ้าหรือไร
หรือดาวเกี้ยวใคร เหตุใดดาวจึงซน................­...