พ่อน้องพอใจ

หลายต่อหลายคน เรียกผมติดปากว่า "พ่อน้องพอใจ" เพราะเอาลูกบังหน้ามานาน หรือไม่ เค้าก็จำลูกมากกว่าพ่อมาน ขนาดคนแถวบ้าน ยังเรียกผมว่า "พ่อน้องพอใจ"

สำหรับใน Twitter ผมมักจะไม่ค่อยบอกชื่อตัวเองถ้าไม่ถาม บางครั้งเค้ามาถามผมก็ไม่บอกชื่อ เพราะเจอบ่อยที่เข้ามาถามๆ ต่างๆ นานา แล้วก็หายไป ไม่มาคุยกันอีกเลย เจอบ่อยๆเข้าก็เลย เซ็ง ไม่บอกซะเลย

 

เหตุผลหลักๆที่คนอื่นไม่รู้จักชื่อผมทั้งใน Social Network ทั้งในชีวิตจริง มันมีแค่เหตุผลเดียวนั้นก็คือ

ผมไม่ค่อยบอกชื่อใคร (ถ้าไม่ถูกถาม) และผมก็จะไม่ถามชื่อใคร (เพราะผมจำไม่ได้)

 

อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลย ขนาดเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาหลายปี ผมยังจำชื่อไม่ได้เลย บางครั้งไปเจอกันทักกัน คุยกันนานสองนาน ผมก็จะเลี่ยงพูดถึงชื่อ เพราะจำไม่ได้จริงๆ แต่เจอหน้าน่ะ รู้เลยว่าคนนี้เคยรู้จัก ตอนนั้น ตอนโน้น ตอนใหน แต่ชื่ออย่าหวังครับ ยังไงก็จำไม่ได้

วันนี้จะมาเปิดเผยปริศนาของตัวละครลึกลับ ว่าผมเป็นใคร อะไร ยังไง คุยไว้ที่เดียวนี่เลย ใครถามก็ให้มาอ่านกันยาวๆ เอิ๊กๆ

เอ้า เริ่มได้...



[caption id="attachment_10" align="alignnone" width="300" caption="ตอนเด็ก"][/caption]

ผมเป็นเด็กบ้านนอกครับ เกิดที่จังหวัดเชียงราย เกิดในตัวเมือง โรงพยาบาลโอเวอร์บลุ๊ค (แหมโรงบาลฝรั่งซะด้วย) แต่ย้ายไปย้ายมาในเชียงรายนั่นแหล่ะ จนในที่สุดมาโตอยู่ที่ อ.พาน ไม่ได้อยู่ในตัวอำเภอหรอก ออกแนวหลังเขา (ครูชอบแซว)

เรียน รร.แถวบ้าน จนจบ ป.6 ก็ไปต่อที่โรงเรียนในตัวอำเภอ แล้วก็เอ็นทรานส์ติด ม.เกษตร บางเขน สาขารังสีวิทยา คณะวิทยาศาสตร์

เนื่องจากชีวิตไม่ค่อยได้อิสระสักเท่าไร ก็เลยเกิดอาการ "สำลักอิสรภาพ" เรียนเทอมแรกก็เกรดแย่มาก เพราะไม่ตั้งใจเรียน ก็เลยต้องซิ่ว

แต่จะซิ่วไปไหนดีหล่ะ..... ไปเอ็นทรานส์อีกรอบคะแนนก็ไม่เยอะกว่าปีก่อนๆที่สอบ ก็เลยตัดสินใจเอาคะแนนเก่า มาสมัครที่เดิมนี่แหล่ะ แต่ย้ายสาขา จากรังสีวิทยา ไปเป็น ชีววิทยา ชีวิตดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ส่วนใหญ่จะเป็นตัวละครลึกลับ เค้าจัดงานอะไรก็หายหัว เรียนก็ไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน (ไม่จัดเหมือนเค้า ตอนนั้นกะว่าจะเรียนหนักๆ จะได้จบเร็วๆ เสียเวลาซิ่วไปปีนึง)

จนในที่สุดก็.... ไปไม่รอด ด้วยหลายสาเหตุ ทั้งเกเร ทั้งไม่ตั้งใจเรียน ในที่สุดก็เลยออกจากชีวิตมหาลัยมาดื้อๆ ตอนอยู่ปี 4

[caption id="attachment_20" align="alignnone" width="225" caption="ตอนอยู่ปี4"][/caption]

อ๊ะ อยู่ตั้งปี 4 แล้วทำไมยังออกอีกหล่ะ คือวิชาพวกชีววิทยาน่ะไปได้ แต่วิชาบังคับพวก เคมี ฟิสิกส์ คณิต ไม่รอด แถมเคมี ต้องเรียนต่อกัน 5 ตัว... ดูแล้วน่าจะไปไม่รอด คิดๆแล้ว จบไปไอ้เราจะเอาความรู้ที่ได้มาไปทำงานเป็นนักวิจัย หรือทำงานในสายงานเกี่ยวกับที่เรียนอยู่ตอนนั้นจริงหรือเปล่า คิดๆดูแล้ว.... ยังไงๆ ถึงจะจบไปก็คงได้ "กระดาษใบนั้น" มาครอง ก็เท่านั้น ประกอบด้วยช่วงนั้น หาเงินได้ง่าย ทำงานข้างนอกได้เงิน ก็เลยคิดง่ายๆว่าไม่เป็นไร ค่อยกลับมาเรียนใหม่

ก่อนจะออกมาดื้อๆ ก็มาพบเจอกับสาวนางหนึ่ง.... สาวปาน (แม่ของพอใจนั้นเอง) ความสัมพันธ์นับวันมันยิ่งแน่นแฟ้น ในที่สุดก็เลยย้ายมาอยู่ชลบุรี และแต่งงานกับสาวปาน

[caption id="attachment_33" align="alignnone" width="300" caption="เที่ยวกับสาวปาน"][/caption]

[caption id="attachment_32" align="alignnone" width="199" caption="แต่งงาน"][/caption]

มาอยู่ชลตั้งแต่ก่อนพอใจเกิด ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องชลบุรีสักเท่าไร ผมเป็นพวกชอบอยู่บ้าน และไม่ชอบไปใหนเลย... อยู่บ้าน อยู่หน้าคอม อะไรทำนองนั้น ออกนอกบ้านก็เพราะมีเหตุจำเป็นเท่านั้น ดังนั้น แม้จะอยู่ชลบรี แต่ถ้าถามเรื่องชลบุรีกับผม อาจจะได้คำตอบก็คือ "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แห่ะๆ" ถามถึงเชียงรายบ้านเกิด ยิ่งแล้วใหญ่ ไม่รู้เหมือนกัน เอิ๊กๆ

ที่บ้านทำเป็นร้านเน็ตเล็กๆ (มีคอมไม่กี่เครื่อง ตอนแรกมี 3 เครื่อง ตอนนี้มี 5 เครื่อง) รับซ่อมคอม ปริ้นงาน วันปกติเปิดตอนเย็น (หลังจากไปรับพอใจจากโรงเรียนแล้ว) ไปจนถึง 4 ทุ่ม ส่วนวันเสาร์อาทิตย์ เปิด 9โมง - 4 ทุ่ม

 

ประมาณนี้แหล่ะเนอะ ประวัติคร่าวๆ ของผมเอง..... พ่อหนูพอใจ

อ๊ะ อ่านมาจนถึงตอนนี้หลายคนคงจะยังสงสัยแล้วชื่อหล่ะ ชื่ออะไร....

ชื่อ "ซัน" ครับผม ชื่อจริง "อาทิตย์" (จริงๆพ่อแม่ตั้งไว้ชื่อบอยแต่ยุคนั้นมันโหลมาก ก็เลยได้ชื่อนี้มาแทน)

ตอนหน้าจะมาเล่าถึงพอใจกันบ้าง